PSZCZYNA Parafia świętego Jana Pawła II – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w Pszczynie. Parafia należy do dekanatu Pszczyna. Jest to pierwsza parafia pod tym wezwaniem w archidiecezji katowickiej. BUDOWA NOWEGO KOŚCIOŁA – ARCH. STANISŁAW NIEMCZYK; KS. BUDOWNICZY MARIAN NEUGEBAUER. SPOTKANIE Z KS. PROB. MARIANEM  NEUGEBAUEREM. KAWA. Bingo.

PSZCZYNA ZAGRODA ŻUBRÓW

Pokazowa Zagroda Żubrów w Pszczynie – hodowla żubrów, udostępniana zwiedzającym. Położona jest w Pszczynie, na terenie zabytkowego Parku Pszczyńskiego, w części zwanej „Park Zwierzyniec”. W jej skład wchodzą dwie zagrody o łącznej powierzchni ok. 10 ha wraz z infrastrukturą, m.in. paśnikami, zagrodą kwarantanny oraz magazynami karmy.  Oprócz żubrów można jeszcze zobaczyć muflony, jelenie szlachetne, daniele i sarny oraz kilka gatunków ptaków: kaczki krzyżówki, kazarki rdzawe, bernikle kanadyjskie, gęsi łabędzionose, łabędzie, pawie indyjskie. Zwiedzający mogą zwiedzić także ekspozycje na temat fauny i flory ziemi pszczyńskiej i zobaczyć trójwymiarowy seans o żubrach. SPACER PO PARKU.

JEZIORO GOCZAŁKOWICKIE (Zbiornik Goczałkowicki) – zbiornik zaporowy na Wiśle utworzony w 1956 roku przez spiętrzenie wód rzecznych zaporą w Goczałkowicach-Zdroju w województwie śląskim. Powierzchnia maksymalna zbiornika wynosi 3200 ha, a pojemność całkowita około 168 mln m³. Długość zapory wynosi 2980 m. Jest to zbiornik retencyjny zaopatrujący w wodę część Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, zapewniając 38% uzdatnionych wód powierzchniowych dla Górnośląskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów S.A. w Katowicach. Oprócz zaopatrzenia w wodę pełni on także funkcje retencyjne i gospodarcze (gospodarka rybacka). Okolice zbiornika są miejscem lęgowym wielu gatunków ptaków. Obszar zbiornika jest objęty strefą zakazów, z zakazem wstępu na jego obszar. Dla ruchu pieszego i rowerowego udostępniono koronę zapory tworząc „część spacerową” łączącą Goczałkowice-Zdrój z Zabrzegiem, dzięki czemu okolica zbiornika Goczałkowickiego stała się miejscem rekreacyjnym. Władze lokalne dążyły do udostępnienia terenu zbiornika do celów rekreacyjnych, jednak administracja zbiornika nie wyraża zgody na to. Jedyny większy dopływ uchodzący w sposób naturalny do Jeziora Goczałkowickiego to potok Bajerka.  Jezioro Goczałkowickie obejmuje zarówno ziemie górnośląskie (powiat pszczyński) jak i Śląska Cieszyńskiego (powiaty bielski i cieszyński), a jego utworzenie zatopiło historyczną granicę między nimi.

DROGOMYŚL -Kościół pw. MB Częstochowskiej

Kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej w Drogomyślu na Śląsku Cieszyńskim zaliczany jest do najciekawszych przykładów nowoczesnej architektury sakralnej w Polsce. Świątynia została zbudowana w latach 60. ubiegłego stulecia. Z zewnątrz uwagę zwraca wielofasadowa bryła z powtarzanym motywem trójkąta, wnętrze – niejednorodne stylistycznie - zaprojektowano zgodnie z zaleceniami II Soboru Watykańskiego.  Drogomyśl jest sporą wioską, położoną pomiędzy miastami Skoczów i Strumień na Śląsku Cieszyńskim. Tereny te często określane są jako „Żabi Kraj”, ponieważ od wieków kwitnie tu gospodarka stawowa. Wielki wpływ na przyrodę, krajobraz i życie mieszkańców miało powstanie w latach 50. ubiegłego wieku sztucznego Jeziora Goczałkowickiego.  Pierwszą świątynią chrześcijańską był w Drogomyślu zbór protestancki, który uległ zniszczeniu w 1945 roku. Idea budowy kościoła katolickiego pojawiła się dopiero w okresie międzywojennym. Intensywne starania o realizację tych zamierzeń podjęto w latach 50., kiedy w związku z budową Jeziora Goczałkowickiego rozebrano dwie świątynie w Zarzeczu i Gołyszu. W 1953 roku władze udzieliły pierwszej zgody na budowę, z której się później wycofały. Na kolejną trzeba było czekać 12 lat. Kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej w Drogomyślu został postawiony w latach 1966-1969. Zdaniem historyków sztuki jest pierwszą realizacją idei posoborowych w budownictwie sakralnym tej części Śląska. Projekt architektoniczny przygotował Stanisław Kwaśniewicz. Kościół wzniesiono na planie dwóch nakładających się na siebie czworoboków z wykorzystaniem najnowszych osiągnięć konstrukcyjnych i technologicznych (już lista użytych materiałów robi wrażenie: kamień, sztuczny marmur, szkło, aluminium, eternit, izolacja żużlowa i szklana, asfalt, plastibet, płytki terrakotowe, cegła, łom marmurowy na posadzkę, cegła szklana, ramy stalowe, drewno). Charakterystyczny dla drogomyskiego kościoła jest powtarzający się rytm trójkątów. Ciekawy efekt tworzą także mury procesyjne i niezwykła dzwonnica. Jasne, dzięki dużym przeszkleniom, wnętrze jest skupione na wyspie ołtarzowej. Twórcy ze Śląska i z Krakowa ozdobili je oryginalnymi ołtarzami, chrzcielnicą czy konfesjonałami. Witraże są projektu Marii i Jerzego Skąpskich, a wykonała je krakowska firma Ryniewicza.

Skoczów  – miasto w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim. Według danych z 31 grudnia 2012 miasto miało 14 868 mieszkańców. Jest jednym z najstarszych miast Śląska Cieszyńskiego (według Jana Długosza najstarszym od źródeł Wisły). Największy ośrodek przemysłowy w powiecie cieszyńskim z kilkoma fabrykami i zakładami produkcyjnymi. Dawniej miasto było głównym ośrodkiem tzw. ruchu ślązakowskiego, od nazwy czasopisma Ślązak.  Kaplicówka (ok. 355 m n.p.m.) – wzgórze zaliczane do Pogórza Cieszyńskiego, leżące w granicach Skoczowa w woj. śląskim i dominujące od pn.-zach. nad centrum tego miasta. Właściwie nie jest samodzielnym wzgórzem, a jedynie garbem w krótkim, szerokim, idącym ku wschodowi ramieniu Górki Wilamowickiej (388 m n.p.m.), której wierzchołek leży niespełna 600 m dalej na zachód. Stoki wschodnie owego ramienia opadają łagodnie ku dolinie Wisły.  Już w początkach XIX w. na szczycie Kaplicówki wybudowana została kapliczka, która po wielu przebudowach istnieje do dzisiaj pw. św. Jana Sarkandra (p. niżej). W związku z rozległym widokiem, rozciągającym się ze wzgórza, w 1886 r. wybudowano na nim altanę widokową, którą w tym samym roku odwiedził cesarz Franciszek Józef I . W 1904 na południowym stoku Kaplicówki, powyżej kościoła ewangelickiego, zbudowano stację dla miejskiej sieci wodociągowej, ze zbiornikami o pojemności 300 m³ i systemem nowoczesnych filtrów. Do końca lat 60. XX w. stoki Kaplicówki były użytkowane rolniczo, jako pola uprawne, pastwiska bądź łąki kośne. Latem i jesienią dzieci puszczały na łąkach latawce, a młodzież urządzała ogniska. Kaplica pw. św. Jana Sarkandra Na wzgórzu znajduje się kaplica pw. św. Jana Sarkandra, należąca do skoczowskiej parafii św. Apostołów Piotra i Pawła. Pierwsza kaplica, istniejąca w tym miejscu już przed 1825 r., była poświęcona Chrystusowi Boleściwemu. Druga, fundacji księdza Jana Michałka, została poświęcona w 1871 r. beatyfikowanemu 11 lat wcześniej Janowi Sarkandrowi. W 1873 r. zawieszono w niej dzwon „Sarkander”. Kolejną kaplicę wzniesiono w 1923 r. staraniem skoczowskiego proboszcza ks. Jana Ew. Mocko. Jednonawowa, nakryta dwuspadowym dachem z naczółkiem od frontu i wydatną sygnaturką na kalenicy, posiadała półkoliście zamkniętą wnękę ołtarzową, której szkielet stanowiły mury najstarszej kapliczki jeszcze z XIX w.  Po tym jak papież Pius XI rozszerzył 16 marca 1932 r. kult bł. Jana Sarkandra na teren całej Polski, w 1934 r. staraniem proboszcza Mocko (pełniącego również funkcję burmistrza miasta) została zbudowana obecna kaplica. Plany budowli wykonał cieszyński architekt Alfred Wiedermann (1890–1971), a prace budowlane prowadziła firma braci Stritzkich ze Skoczowa. Poświęcenie kaplicy miało miejsce 27 maja 1934 r. Dokonał go ks. infułat Wilhelm Kasperlik. Wnętrze kaplicy zdobi stylowy ołtarz z wykonaną ze sztucznego marmuru figurą św. Jana Sarkandra, wzorowaną na rzeźbie z katedry ołomunieckiej. Modernistyczny styl budowli nie wszystkim przypadł do gustu. Skoczowski malarz Hans Konheisner, autor m.in. nagradzanego obrazu pt. Widok na Skoczów o poranku (1943), malowanego właśnie ze stoków Kaplicówki, pisał w swych wspomnieniach: "Jeśli ktoś jeszcze pamięta starą, małą kapliczkę poświęconą miejscowemu świętemu Janowi Sarkandrowi wie, że pasowała ona bardzo do otaczającego ją krajobrazu. (...) Na miejscu starej kapliczki wybudowano większą, z płaskim dachem, podobną do kawowego młynka. Stary, romantyczny klimat przeszedł do historii (...)" Kaplicę, uszkodzoną w końcowej fazie działań wojennych (1945), odrestaurowano. W 1985 r. stanął przed nią tzw. Krzyż Papieski – stalowy, ażurowy krzyż, wykonany na II Pielgrzymkę Ojca Św. do Polski, przy którym Jan Paweł II odprawił mszę św. na katowickim lotnisku na Muchowcu. W 1995 r. papież pod tym samym krzyżem odprawił w Skoczowie mszę dziękczynną za przyjęcie Jana Sarkandra w poczet świętych. Fakt ten upamiętnia dziś obelisk z okolicznościowym napisem. Altana widokowa na KaplicówceWiosną 1886 r. w związku z planowaną wizytą cesarza Franciszka Józefa I w Skoczowie na Kaplicówce wybudowano altanę widokową. Jej delikatna, ażurowa konstrukcja na planie ośmioboku, nakryta lekkim daszkiem, zapewniała widoki we wszystkich kierunkach. 29 czerwca tegoż roku cesarz, który po inspekcji lasów w Wiśle i Istebnej przybył do Skoczowa, udał się na Kaplicówkę, by podziwiać stamtąd panoramę Beskidów. Cesarska altana istniała do lat 20. XX wieku, kiedy to – niekonserwowana – zniszczała. W dniu 29 czerwca 2014 r. na Kaplicówce stanęła nowa altana, wzorowana na tej z XIX w. Miała ona uświetnić przygotowywane na 2016 r. obchody 120. rocznicy pobytu cesarza w Skoczowie. Podczas prac natrafiono na fundamenty pierwotnej budowli. Altana stała na Kaplicówce jedynie kilka miesięcy. Wzniesiona została bowiem w miejscu objętym strefą konserwatorską i wojewódzki konserwator zabytków wskazał, że drewniana konstrukcja "wpływa ujemnie na walory zabytkowej przestrzeni urbanistycznej oraz prawidłową ekspozycję zabytkowej kaplicy". Na mocy decyzji konserwatora zabytków altana została rozebrana i trafiła na teren Miejskiego Zarządu Dróg w Skoczowie.

Koszt 100 zł    (+ pieniądze na obiad dla chętnych – OBIAD Z RACJI PIĄTKU W DELFINIE!!!).      Powrót na Gawronów 20 w Katowicach w godzinach wieczornych.